Gedroogde vijgen zijn van nature heerlijk zoet en hebben een fijne smeuïge structuur. Perfect als tussendoortje of om toe te voegen aan de yoghurt, kwark of een salade.
De mensheid is al heel lang bekend met vijgen. We kennen allemaal het verhaal dat Adam en Eva, nadat ze verdreven waren uit het paradijs, vijgenbladeren gebruikten om hun naaktheid te bedekken. Ook zijn er Sumerische kleitabletten van 2500 jaar voor de christelijke jaartelling waarop al melding wordt gemaakt van de vijg als voedsel. Boeddha, die rond 450 voor Christus leefde, bereikte de staat van verlichting door te mediteren onder een bodhiboom (Ficus religiosa), die evenals de vijgenboom (Ficus carica) deel uitmaakt van de moerbeifamilie (Moraceae). Deze familie komt vooral voor in de tropen en in warme gematigde streken. De gedroogde vijgen die bij ons in de winkels liggen komen meestal uit Turkije, soms uit een ander land rond de Middellandse Zee.
De vijg is eigenlijk geen vrucht maar een schijnvrucht: hij ontstaat uit de bloembodem en de bloem, in plaats van alleen het vruchtbeginsel. De bloem zit een beetje vreemd in elkaar. De bloembodem zit aan de buitenkant en ziet eruit als een onrijpe peer. De eigenlijke bloemetjes zitten aan de binnenkant. De mannelijke zitten bovenin, de vrouwelijke onderin. Bevruchting vindt plaats wanneer een kleine galwesp door de nauwe opening bovenin naar binnen dringt. Vervolgens ontwikkelen de vrouwelijke bloemen hun zaden en gaat de vrucht rijpen: hij verandert van kleur en wordt zacht. Voordat rond 1700 suiker uit suikerriet en suikerbieten gemeengoed werden, was een pap van gekookte vijgen het belangrijkste middel om gerechten zoet te laten smaken. In Noord-Afrika en in het Midden-Oosten is deze toepassing nog steeds heel gebruikelijk.
De meeste gedroogde vijgen die bij ons in de winkels liggen, zijn witte vijgen uit Turkije. Ze worden eerst in de zon gedroogd. Daarna worden ze gewassen in zeewater, en vervolgens worden ze gestoofd. In de loop van het droogproces verliezen de vijgen hun bolle vorm en worden ze steeds lichter van kleur. Soms worden ze voor een beter uiterlijk in kastanjemeel of in een waterbad gelegd.
Ook wordt er soms een trucje toegepast om ze beter in rechthoekige pakjes te laten passen. Ze worden dan aan het begin van het droogproces als een waaier opengesneden en daarna meteen weer dichtgedrukt in het gewenste model.
Gedroogde vijgen zijn rijk aan kalium. Het mineraal kalium is onder andere betrokken bij de normale werking van je spieren en zenuwen. Daarnaast helpt kalium een normale bloeddruk in stand te houden.
Gedroogde vijgen bevatten ook veel vezels. Eén gedroogde vijg van 20 gram levert je al 2 gram vezels. Hierdoor kunnen vijgen goed bijdragen om de geadviseerde vezelhoeveelheid van zo’n 30 tot 40 gram per dag te behalen.
Gedroogde vijgen kun je zonder verdere bereiding eten, maar dat vindt niet iedereen lekker. Gelukkig zijn er veel mogelijkheden met vijgen. Je kunt vijgen bijvoorbeeld pureren om er een pudding zoet mee te maken. Tip: doe behalve de vijgen ook suiker in de keukenmachine. Zo voorkom je dat er een grote harde klont ontstaat.
Gedroogde vijgen vormen een prima combinatie met hartige gerechten. Je kunt ze ook wellen in water of in een alcoholische drank (bijvoorbeel port, wijn of whisky) en ze de laatste vijf of tien minuten mee opwarmen in een stoofgerecht.
Het is ook mogelijk om van gedroogde vijgen een drank te maken: figuette. Het recept is heel eenvoudig: leg 100 gram gedroogde vijgen in de koelkast te weken in 1 liter water (of evenredig meer vijgen in meer water). Haal na een week met een zeef de vaste stoffen uit de vloeistof. Na nog eens een halve of hele week kun je de figuette drinken. Deze drank is het lekkerst als je hem koel serveert. In plaats van alleen vijgen kun je ook een paar jeneverbessen of steranijs mee laten weken.
Op het internet staan enorm veel recepten met gedroogde vijgen, variërend van zelfgemaakte jam (compote) tot toetjes. Vijgen worden ook wel gevuld met amandelen of noten, of juist zelf als vulling gebruikt bij de bereiding van gevogelte.
Hoewel de vijgenboom van oorsprong in warme gebieden thuishoort, zijn er ook gecultiveerde varianten die in Nederlandse en Belgische tuinen groeien. Houd er wel rekening mee dat deze bomen tot honderd jaar oud kunnen worden en een hoogte kunnen bereiken van maar liefst dertig meter. Gelukkig kun je de groei eenvoudig binnen de perken houden door de boom regelmatig te snoeien.
Vijgenbomen vormen luchtwortels. Dit zijn wortels die een boog boven de grond beschrijven. Waar de boog weer de grond raakt, ontstaat een nieuwe boom. Hierdoor kunnen ze zich relatief snel uitbreiden over een groot gebied.
Uit de katholieke traditie stamt de uitdrukking 'vijgen na Pasen'. In de vastentijd waren allerlei etenswaren verboden, maar mochten wel vijgen gegeten worden. De vastentijd eindigt met Pasen. 'Vijgen na Pasen' betekent dus zoiets als 'mosterd na de maaltijd': iets doen als het te laat is.
Omdat een vijgenboom ogenschijnlijk geen bloemen heeft wordt in boeddhistische en hindoeïstische teksten soms de uitdrukking 'zoeken naar een bloem in een vijgenplant' gebruikt om aan te geven dat iets vrijwel onmogelijk is.
Ingrediënten: vijgen
Land van herkomst: Turkije
Allergenen: kan sporen bevatten van noten, pinda's, gluten en sesam
Bewaren: donker, koel en droog bewaren
Per 100 gram | RI* | |
---|---|---|
Energie | 1095 kJ (259 kcal) | |
Vet | 0,9 g | |
- waarvan verzadigd | 0,1 g | |
- waarvan enkelvoudig onverzadigd | 0,2 g | |
- waarvan meervoudig onverzadigd | 0,0 g | |
Koolhydraten | 54,1 g | |
- waarvan suikers | 47,9 g | |
Voedingsvezels | 9,8 g | |
Eiwitten | 3,3 g | |
Zout | 0,0 g | |
Vitamine K | 15,6 µg | 21% |
Calcium | 162 mg | 20% |
Kalium | 680 mg | 34% |
Koper | 0,29 mg | 29% |
Magnesium | 68 mg | 18% |
* Referentie-inname van een gemiddelde volwassene (8400 / 2000 kcal)
Nog geen reviews